3 agustosta intibak eğitimi başlıcak. Önce ki gün senayla buluştuk. Sarıldık birbirimize güzel vakit geçirdik. int ten filan araştırdım sıkıntılı bi dönem yaşıcam bu intibakta telefon kullanmakta yasak haberleşemicektik senayla ankaraya bidaha 18 eylülde gelcektik. Tam 45 gün , 45 gün görüşemicektik. Akşam eve geççem çok duyusall anlar yaşadık sarıldık birbirimize sane bırakamadı. Sanki savaşa gidiyordum. Ağlamaya başladı seni beklicem filan dedi. Bende sakin ol 45 gün sonra gelcem sonra nakardayım hep beraberiz merek etme. Sonunda vedalaştık. Bende eve geçtim. Annemlerde mevzuyu yanlış anlamışlar nerdeyse asker gecesşi yapacaklar. Akrabalar filan gelmiş. Neyse onların gelmsi iyi oldu cebimize baya para girdi. Gece boyu senayla konuştuk. Ona ne kadar sevdiğimi ve sevgimin hiç bitmeyeceğini anlattım sena sürekli ağlıyordu. Güldürmeye çalıştım. Oda beni çok sevdiğini ve ölene kadar da olsa bekliceni söyledi. Beklemesi gereken sadece 45 gündü.

Ertesi gün sabahtan kalktık okula giriş yapcaz. Yasinin babası beni evde aldı beraber bıraktı okulun önüne eğer beraber girersek aynı odaya filan düşebilriz dedik. Ni tekimde öyle oldu arka arkaya girdik ve aynı bölüüğe düştük. Girmeden önce senayı aradım son kez sesini duymak istedim.