Okula kaydımızı yaptık. Sena da başkent üniversitesini kazandı. Daha doğru 100 de 50 burslu yıllık yaklaşım bi 12 bin lira para ödücekler. Sena çok aşırı derece de sinirlendi bu olaya
- Sena : sen bunu bilerek yaptın zaten istiyodun benim istemediğimi bildiğin için bana söylemedin ve kendi kendine tercihini yaptın bundan sonra ne olcak ben çocuklarımın babasız büyümesini istemiyorum sen onlarla ilgilenemiceksin. Doğu görevin çıkcak napcaz o zman biz nasıl gelcez çocuklarımız nasıl okucak orda sen sadece kendini düşüdün.
Ben kendi mi düşünmüşüm allasen kendini düşünen birisi kara harp okkuluna mı girer. Giderdim üniversiteye az çok çevremiz vardı eli yüzü de düzgün çocuklarız ortamımızı kurardık. Krallar gibi yaşardım. Hadi o olmadı deniz harp okuluna giderdim. Ama ben sırf senayla aynı şehirde kalalım haftada bir iki gün görüşelim istedim. Şu da vardı okula girdik den sonra bunu daha iyi anlıyosunuz. Bizler daha 16 -17 yaşında parkda vatan millet kurtaran çocuklardık. Milli duyguları olan vatanını milletini seven insanlarız. Okula girdikten sonrada bunları ruhunun en derinlerinde hissetmeye başlıyosun. Girdikten sonra da pişmanlık yaşamadım.
Haftalarca senaya anlatmaya çalıştım. Ölüm riski varsa hayatın heryerinde var ki ben olurda ölürsem allah nasip ederse şehit olurum böyle onurlu bir şey herkese nasip olmaz. Ama yok bu dünyada sadece askerler hayatlarını kaybediyomuş gibi düşünüyo. Bırde bunun bi komsusu var kızın babası albay. Babasıyla araları kötüymüş küçüklüğünde pek görememiş babasını filan.