Nefes nefese kalmıştım . evde yardımıma koşacak kimsede yoktu , kangrenden ölüp gidecek miydim bu genç yaşımda amkk ?

gibtiğimin tozlu parkesini yumruklamaya başladım . hissedemiyodum , ellerim bile uyuşmuştu. Bacaklarımda zaten sanki zütümü japonlar gibmiş gibi çapraz bi sekilde yayılmış ve kızarmıştı. Gözlerim yaş ile dolmuştu , korkuyodum.

bu duygusal anda minnoş yani kedim ile göz göze geldik . bu sabah çok miyavlıyo diye onu kar içindeki balkona kitlemiştim. aradada ona kartopu yediriyodum. zavallıyı bi saat sonra içeriye aldığımda yürüyemiyodu bile amkk.

Neyse gibeyim seni minnoş allahın belası bana bakmayı kes dedim. telefona ulaşmam gerekiyodu yardım çağırmam gerekiyodu.