Hayat mevsimler gibidir.. Ruh haline, tercihlerine bağlıdır her şey.. Ya yazı yaşarsın ya kışı.. Ya yaprak dökersin ya da filiz verirsin..

Ruh halinin tercihi yalnızlıktan yana ise çetin bir kış seni beklemektedir.. Bir bir sevdiklerini çıkartmışsındır hayatından.. Kendini dış dünyadan soyutlamışsındır..

Canın hiç bir şey yapmak istemez.. Sadece öylece vakit öldürmeye çalışırsın.. Bu anlarda unutulan önemli bir husus vardır.. Herkesten, her şeyden kaçabilirsin ama kendinden asla..!

Tüm o hayata küstüren yaşanmışlıklar bir gölge gibi takip eder seni.. Yüreğini hafifletmezsen esiri olursun bu yalnızlığın.. Şayet başa çıkamazsan ve yenik düşersen bu duruma, kalbin donar taşlaşır o kış soğuklarında..

Kendine yeni bir yol cizmeyi başaramazsan, bahara hasret kalır benliğin..