Ben bir Kürt'üm. Bu ülkede yaşamaktan çok mutluyum, Türk kimliğimden de mutluyum, övünüyorum. Kürdistan olursa gider miyim çok emin değilim. Lakin şöyle bir durum var; zamanında Kürtler çok eziyet gördü, dilleri konuşmaları yasaklandı. Misal dayım 80 darbesinde içeri alınmış. Rahmetli anneannem ziyarete gitmiş. Anneannem yaşadığı coğrafya ve eğitim ekgibliği nedeniyle Türkçe bilmezdi. Gardiyan dayımla Kürtçe konuşmasına izin vermemiş. Görüşme boyunca sadece bakışarak sus pus oturmuşlar.
Şimdi böyle bir ortamda yaşadığınızı düşünün, polis, derin devlet baskısı başınızda, bu türk eziyetlere maruz kalıyorsunuz, yanlızsınız. Sonra birileri geliyor ve diyor ki "sizi eziyorlar, dilinizi yasaklıyorlar, gelin birlik olalıö, mücadele edelim faln faln falan"
Bugün ben dışarıda, evimden uzak, hele hele şu soğukta 1 gece dışarıda zor geçiririm. Oysa dağa çıkan bir sürü insan var. Hangi pgibolojide olduklarını siz düşünün artık. Vatanımızı hepimiz seviyoruz lakin empati de yapmak lazım.