Ertesi sabah sadece iç çamaşırlarıyla kahvaltı hazırlamaya gelmişti.O fizik karşısında dondum kaldım ama bir önceki gecenin kızgınlığı ve şaşkınlığı üzerimdeydi.
-dün gece beni yeterince soymamışsın..
-ne..
-yanlış anlama, üstümdekileri çıkarmadan rahat uyuyamıyorum.
kız iş mi atıyordu yoksa avrupalı rahatlığı böyle bir şey miydi? Olayı derinlemesine düşünmedim.Öğleden sonra okula gitmek için hazırlandım.Çıkarken salonda bilgisayarıyla uğraşıyordu.
-kolunu sonra konuşuruz.
-..?
belli ki geceyi hatırlamıyordu. üzgün bir yüz ifadesine büründü. Okulda sıradan bir gün geçirip eve geldim. Julia aşağıda değildi, arkadaşıma sorduğumda gün boyu odasından çıkmadığını öğrendim. Yukarıya gidip kapıyı çaldım.Bir oldu iki oldu açmadı ve dayanamayıp içeri girdim. Manzara korkunçtu. Kolundaki şırıngayı çıkarmadan bayılmıştı.O an içim öylesine kötü oldu ki.Şırıngayı çıkartıp pamuk bastım. Başını kaldırıp altına yastık koydum.Çok korkmuştum. Kolonyayla yüzünü siliyordum uyanmasını umut ederek. Hastaneye haber veremezdim, başı derde girebilirdi.En son gözlerini açıp kısık bir halde bana baktı.
-iyi.. iyiyim..
Sarıldım.Her şeyi unutup ona sarıldım ve gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı.O da sarılmıştı ve ağlamaya başladı.
-ne yapacağımı bilmiyorum.. korkuyorum.