ta anasını gibeyim ben böyle düzenin de hayatında.
ulan 23 yaşındayım , kendi başıma üniversite diye gittiğim şehirde okulu bırakıp çalışma hayatına başladım. ev tuttum iş buldum. yalnız başına bişeyler yaşamaya çalışıyorum. karı kız konusunda da en son 4.5 sene önce bi huur yüzünden özgüven sıfır falan derken çalıştığım yerin karşısında bi markette kıza denk geldim. dedim yeter aq açılıcam kurtulucam bu yalnızlıktan ama olur dıbına koyim ne haddimize daha itin zütüne girdik haberım yok. Bı ınat uğraş aldık telefonunu falan derken , ankara'ya gıttım 2 3 gunlugunde twıtterdan gıbık gıbık bı problemden destek olmaya calısıyorum buna böyle sevecen konusuyor bizim gönül aç fakir sevgiye şefkate iki güzel bişi duyunca kaptırıverdik aq kalbini. ankaradan çıktım yanına gıdıyorum bulustuk falan yanyana bi şal altında dipdibe soğukta oturduk ne güzel di dıbına koyayım. ama olur ıste huur cocukluğu parayla degılkı. apartına bırakıyorum elemanın bırı geldı o kızı nerden tanıyon falan atar yaptı bısı dıyemedım aramızda bısı varda adı da yok daha aq. 2.cı gun kızı ofıse cagır cay kahve muhabbetıne. geldı falan geç oldu karsı tarafta aparta bırakıcam hemen aq ofısten cıkarken cocuk dırek 'askım' nerdesın merak ettım dedı. ben pert ölü bitik öldüm orda aq yerinde. çekti gitti beyler. o kadar msj attım , anlatmasını ıstedım ulan bısey demesını ıstedım demedı beyler. dedıgı tek sey artık o cocuklayım bısı sorma bana dedı. bumu lan aq yerınde bırını kandırmak bu kadar mı kolay aq çileden çıktım. taka battık amk yerınde hayatımız gibilmiş. kolay mı bu kadar huur olmak. umursamaz olmak. ben bu dünyanın yüzüne gülüp altından konuşanlarını gibeyim başka bişi demiyorum harap olduk oldum oldun aq.