Öyle kalakaldık ikimizde, annenin yavrusunu sarıp sarmalası gibi abla da bana öyle sarılıyordu, tanışalı ne kadar olmuştu ki oysa ama o dertler iki yabancıyı bir araya getirebiliyordu aslında..

1-2 dakikanın ardından, eski halimize geri dönmüştük müsade isteyip elimi yüzümü yıkamaya gitmiştim.
Biraz olsun kendime gelince, tekrar balkona geçmiştim sigara içmek için

Abla istifrini bozmadan orada duruyordu, etkilemişti belliki anlattıklarım belki de kabuk bağlayan bir yarasını kanatmıştım kimbilir..

Beni görünce atılmıştı birden;

Abla- ismim Ferda oğlum bu arada, birilerini kaybetmek nedir iyi bilirim,bu yaşta yaşaman çok talihsiz bir olay ama her şeye rağmen güçlü olmak zorundasın, önünde çok güzel seneler seni bekliyor, böyle harap etme yavrum kendini. Beni çok üzdün bak kötü oldum, sen atlatacaksın bunu gözlerinde gördüm
Profosyonel destek de al oğlum birde, hatta ben bir pgibolog önereyim sana, bende gidiyorum iyi gelecektir içini dökmek doktora ayrıca ilaç verecekler (anti depresan vb) seni sakinleştirecek.
Bunu tamamiyle atlatman için mutlaka, kafanı farklı yerlere yönlerdirmelisin, spor olur derslerin olur anladın yavrum sen beni işte
Yeterki düşünme çok, düşündüğün için böylesin