Annem yaşlarındaydı hatta fizik olarak dahi annem e benziyordu, aylardır annemi görmüyordum bir abla bir anne edasıyla yaklaşmıştı bana

Tutmamıştım kendimi ;

SP- Çok derdim var be abla, bakma böyle genç durduğuma hissedemiyorum artık gençliğimi
istanbul dan geliyorum ben bu şehre,ne hayâllerle gelmiştim çocuklar gibi mutluydum ilk kazandığımı duyunca, içimden bir ses burda güzel bir hayat geçireceğimi söylüyordu hatta belki de severdim diyordum kendime abla.
Sevmek zor artık be abla, sizin zamanınızda ki o saf o temiz duygular kalmadı artık, onu yaşayınca da sarhoş gibi oluyorsun.

Abla- Aşık olmuşsun sen, terkedildin mi evladım sen

SP- Keşke öyle olsaydı abla keşke,
Ben Ayşegül diye bir kızla tanıştım benden 2 yaş küçüktü, bir gülüşüne tutuldum onun
O kadar güzel gülüyordu ki dedim ki işte benim bir ömür boyu sevebileceğim insan, her şeyi feda edebileceğim insan
Bana bir bakışı vardı abla, ellerim titriyordu öyle bir sevdalı bakıyordu ki, sevinçten ağlamak geliyordu bazen içimden
Ben aileye çok önem veririm, belli bir disiplinle ve terbiyeyle büyüdüm
O yüzden abla,hep kurduğum bir hayalim vardı. Annem ve Babamın kurduğu gibi bir aile hep bunu istedim.
Ayşegül varya abla, işte ben onu yanıma koydum, kalbimin içine koydum.
Annemin yeni kızı, çocuklarımın annesi en önemlisi bir ömür boyu hayat arkadaşım olsun istedim, öyle yürekten sevdim, öyle benimsedim onu.
Onu tanımadan önce kurduğum hayaller de bir kadın vardı ama yüzü belli belirsiz di yoktu kimse kafamda, nasıl birine benzerdi nasıl biri olurdu hiç düşünmezdim, bulamam sanırdım hatta öyle birini.

Sonra o çıktı geldi kapıma, hayaller kurmaya devam ettim, o yüz netleşti o vardı abla her saniyesinde
Çocuklarımız vardı, tatile gidişimiz vardı, bayramda ailemin elini öpmek için hazırlanışımız vardı.

Ama abla o kanser hastasıydı, dayanamadı ne yüreği ne de bedeni çekip aldılar onu benden kaybettim aşkımı ben doyamadan..

Son cümlelerimi ağlayarak söylemiştim, abla buz kesmişti oda ağlamaya başlamıştı
Birkaç saniyenin ardından sarılmıştı bana...