Kısa ama yorucu bir yolculuğun ardından izmirde kendimizi yeniden bulmuştuk.Ne yolculuk sırasında ne de izmir e vardığımızdan sonra Erdinç yada Müslüm den bi ses çıkmamıştı.
Farkındalardı belki de içinde bulunduğum ruh halinin, anlıyorlardı beni benim için değerli bir şeydi.
Her zaman ki gibi imdadıma yetişmişlerdi iyi ki varlar kardeşlerim benim...

Bizim çocuklarla vedalışıp cemaat evine doğru yola koyulmuştum.
O sıra telefonum çalmıştı kayıtlı olmayan bir numaraydı ;

Xxx- Merhaba evladım, ben xxx yurt müdürüyüm yurttan atıldığını öğrendim bizim yurdumuzda kalabilirsin, eski yurdundaki ücreti vermen yeterli..

Arayan kişinin giriş cümleleri bunlardı, açıkcası yurttan atıldıktan sonra etrafa haber salmıştım sanırım bu yüzden bir yurt müdürü bana ulaşmıştı
Adamın verdiği adrese gitmiştim, özel bir yurttu, butik yurt tarzında okuluma çok yakındı, dışarıdan bakınca ilk intiba çok güzeldi benim için

Akabinde adamı bulup, yanına gitmiştim Durumu biraz değiştirerek anlatmıştım, okulun bitmesine bi kaç hafta kaldığı için de evrak vs istememişti.