her neyse uğur abi arka odaya girdikten sonra oturup beklemeye başladım. bu arada seher iki tane fincan ile geldi. "sormayı unuttum ama kahve içer misin?" dedi. "o kadar uğraşmışsın içmeden olmaz" dedim gülümseyerek. seher bu cevabımı duyunca gülümsedi. seher "buralarda oturuyorsun galiba deathburn." dedi. ben "doğduğumuzdan beri burdayız. uğur abiyi çocukluktan beri tanırım. dünya üzerinde sayılı bulunabilecek adamlardan biridir. senin hikayen ne?" dedim gülümseyerek. seher ve ben o sorunun üzerine uzun süre konuşmaya başladık. kız 20 yaşındaymış ve benimle yaşıtmış. geçen sene istanbul'a gelmiş. devlet üniversitesinde bilgisayar mühendisliği ve programlama bölümünü kazanmış. izmirliymiş ve izmirde doğup büyümüş ve üniversite için buraya gelmiş. babası doktor, annesi mimarmış. kız aynı benim gibi video ve bilgisayar oyunlarına hastaymış ve benim gibi gamermiş. online oyunlarla arası da çok iyiymiş. bilgisayar oyunlarında iyi olmakla beraber, bilgisayar programlama ve kodlama işlerinde de uzmanmış. bu özelliklerin bu kızda bulunduğunu tahmin etmemiştim ama bu özelliklerin bulunması ona olan hoşlantımı fazlasıyla artırdı tabi. onunla konuşmak güzeldi ama istanbulun en iyi üniversitelerinden birinde mühendislik okuyan bir kıza kıytırık bir üniversitede %50 bursla işletme okuduğumu söylemek çok zoruma gitti tabi. seher gülümseyerek "deathburn bilerek bozdun o bilgisayarı değil mi?" dedi. ben "onuda nereden çık... " derken yanağıma bir öpücük kondurdu. ardından bana telefon numarasını verdi. ben de ona numaramı verdim. ardından uğur abi geldi. "deathburn resmen içine sıçmışsın bilgisayarın. bu ne oğlum. ne yaptın da bu hale geldi amk? istesen bu kadar bozamassın lan" dedi isyankar bir şekilde. ben esprili bir şekilde "o da bizim sırrımız olarak kalsın uğur abi." dedim. uğur abinin yorgunluktan şaka kaldıracak hali olmasa da seher esprime gülmeye başladı. öyle tatlı gülüyordu ki; tüm dünyaları ona değişemezdim. ardından eve gittim ve seher ile ilgili hayallere daldım...