Sa beyler. Bir süredir anlatsam mı anlatmasam mı diye kendimi yediğim dram ve ciks dolu paignton hikayeme başlıyorum.
9. sınıfı iyi kötü bitirdim. Peder tüm sene dilimi geliştirmem için seni yaz okuluna yollucam falan diyodu, ben de o sıralar asosyal bi bin olduğumdan dolayı orda ne gib yicem acaba falan diye düşünüyodum. O kadar özgüvensizdim ki kız mız daha aklıma girmemiş sadece yapamam edemem modundayım. Neyse benim çocukluk arkadaşım B yi de ikna ettim her şey tıkırında artık kendimi karı kız gibicem havasınada soktum ağustosu bekliyorum. O aralar vize sonuçlarıda açıklanmamıştı gittik baktık bana çıkmış B ye çıkmamış, ulan çocuktan çok ben üzüldüm amk, dedim ben gibi tuttum tek başıma yarım yamalak ingilizceyle ne yapıcaz orda. Her neyse gün geldi çattı çıktık istanbula yola pederle sabahın 3ü 4ü, 7 gibi falan vardık heralde yanlış hatırlamıyosam. Bu arada demeyi unuttum, peder ingiltereye gitmek için lal diye bi şirketle ilişkileri olan istanbuldan bi öğretmenle anlaşmış. işte Sabiha Gökçende buluştuk hocayla, yanında benden 2 yaş büyük bi kız da vardı. Ama kız cana yakın biriydi aram da baya iyiydi onunla, ilerleyen zamanlarda hayatımı giben kızla tanıştırıcak beni maalesef. Vedalaştık falan bindik gidiyoruz londraya anasını satayım.