her neyse yarım saat mert'i bekledim. bu sırada necdet beni gördü. "ooo deathburn hayırdır. bayağıdır buralara uğramazdın." dedi. ben "sınavlar var necdet. ne yapalım kardeşim? sen napıyorsun? cemil abi nasıl? senin peder emeklilik hayatına alışabildi mi?" dedim. necdet "alışmasına alıştı da deathburn, "keşke emekli olmasaydım" diyor. adam suçluları yakalamayı özlemiş." dedi. ben "valla kardeşim ne yalan söyleyeyim ben de özledim komiser cemil abimizin polislik yıllarını. beni derin denen pgibopat kızdan, mahallenin hackeri seda abla ve can abiden kurtardı zamanında, Allah rahmet eylesin nuriye teyzemizin cinayetini çözdü, mahalleye saldıran cabbar muallaksi ve çetesini yakaladı, mahalleyi maskeli hırsızlardan kurtardı. o günleri hala unutamam. ne günlerdi be!" diyerekten eski günleri anımsadım. necdet ve ben muhabbetin belini kırmaya başladık. ben buna seher mevzusunu falan anlattım. muhabbetin ortasında birden mert geldi.