inci itiraf

neyin sevgisi, neyin saygısı ? hepsinin ortak noktası çıkar ilişkisi. bazı şeyler belli metrekarelerin içinde geçerliymiş, yüz yüze geldiğimizde hatırlarmışız olanı biteni. hatırlamasın kimse hiçbir şeyi çünkü ben de anımsamıyorum hiçbirini. bana “boşver, kafana takma” diyen bir kitle vardı, dünyanın en gamsız insanları. sizden öğrendim gamsızlığı. bahsiniz geçtiğinde anlatılanları duyduğumda yemek yemek için geldiğim yerden, bir yudum su içmeden gidiyorum. midem kaldırmıyor yaptıklarınızı, aklım almıyor tavırlarınızı. hayatı kara, alnı ak olan insanlar… art arda dizsek yaptıklarınızı, neyi nasıl inkar edeceğinizi şaşırırsınız. devam edin, size de çevresine de zararı dokunmayıp yalnızca kendisine zarar veren insanlara çamur atmaya. etrafınızda çamur bol tabi, sizin elleriniz yıkanmış bulanık sularda.

sevmiyorum, sevemiyorum kimseyi. sevgiden böylesine bahsetmişken içimde bir his kalmadı çoğu kişiye karşı. dedim ya, onlar metrekarelerin insanları. onların hükmü geçmez bizim illerimizin sınırlarında. sevginiz de size kalsın, saygınız da. siz ki kuklalar, günün adamı olmaya çalışanlar… sizin varlığınız bizi zarara sokar, ele güne karşı utanırız sizinle anılmaktan. kibarca söylesem anlamayacaksınız, sizin üslubunuza düşmek de bana yakışmaz. susun kuklalar, siz konuşmaya devam ettikçe biz yakacağız tahtadan bedenlerinizi. hareketleriniz bir iki ipe kalmış, bencilliğinden geçemediğimiz kuklalar. kessek mi bu ipleri ?

üç yılın en farklı geçen aralık ayı bu ay. burnundan soluyorum ama keyfim yerinde. düşmanlarımın nefesini hissediyorum ensemde. varlıkları devam etsin düşmanlarımızın. onların öfkeleri bende “iyi ki dostum değil” cümlesini doğruluyor.

kutlu mu olur, mutlu mu eder yoksa yasa mı boğar bilmem. biz hangi kuklanın kime ait olduğunu bildikten sonra seneler bizde yel gibi eser gider.

mutlu yıllar, iyi insanlara*

kirpiğimin kıyısında gözyaşımla içimden geçenleri yazan bir yazarı okudum. ne güzel anlatmış. kendimi böyle ifade edemeyecek kadar doluyum. keşke karşıma geçip benim yerime haykırsa tüm şehre bunları. içim soğusa o haykırdıkça.
yine çok şey istedim. istemek ama yapamamak benim diğer adım zaten.