Etrafımdaki manzara hiç hoş değildi. Payken Telarların komutanını yakalamış fakat komutanın yanına sığındığı askerler tahminen esir alınmış. En değerli dostumu öyle görünce yapacak hiç bir şeyim kalmadığını hissettim.Ya ben onları aniden öldürürdüm ya onlar benim en değerli dostumu vahşice katlederdi. Payken çok güçlüdür fakat rakibiyle arasında mesafe olmalı tahminen biri dikkatini dağıtırken diğerleri ışık bağına almışlar. Özel gücümü kullanmak zorundaydım.Öyle saçma büyücü sözlerine felan ihtiyacım yoktur gölgelerim vücudumu sarar inanılmaz güçler verirdi. Fakat burda önemli olan dostumdu ("gölgelerinde duyguları vardır") , içimdeki gölge güçlerini parçalayarak her bir askerin arkasına birer tane komutanı esir almak için iki tane gölge yolladım şimdi sıra odaklanmaktaydı ve belli etmemekti askerler benide tutsak almak için üzerime geliyorlardı. Size birşey söyleyeceğim dedim. Paykene dönerek kıskıs güldü Payken bi an umutsuzluğa kapıldı sanırım üzgün üzgün bakıyordu."Beni normal valorganlarla karıştırmayın ben Rakhar Zebub !" dedim . Daha cümle bitmeden gölgelerimle işi bitirdim. Bu sefer farkına vardım ki ölünce ışık hüzmesi kaplamadı askerleri ve komutanı esir aldım geriye sadece dostumun ışık bağlarını parcalamak kalmıştı gölgeler komutanı gölge zincirleriyle bağlamıştı. Dostumun zincirlerini çözmeye çalışıyordum ellerim yanıyordu nede olsa ışık bağları bana karşı bile oldukça güçlü bir bağdı. Bağları kopartınca sırada bu Telarlıyı ne yapacağımı düşünmek kalıyordu.