bir katille oturup kahve içiyordum. üstelik bundan keyif alarak yapıyordum bunu. birden bir şeyi merak ediyorum dedi. ben sana bir sırrımı söyledim ve senden de soracağım soruya dürüstçe bir cevap bekliyorum dedi. dün gece seni takip ettim, seni gördüm ve o mezarlığın orada neden o kadar uzun süre beklediği merak ediyorum. neyi planlamıştın bir şeyler olduğunu anlamamak aptallık olur çünkü kılık değiştirip planın için bekçiyi devre dışı bırakmaya çalıştığını da gördüm. dürüstçe söylesene neyin peşindeydin. üstümden kaynar sular dökülmüştü. acaba kardeşimi öldürdüm diyerek beni mi zarflamıştı planımı öğrenmek mi istiyordu her şeyden önemlisi ben onu nasıl fark edememiştim. hiç bir şey söylemedim. oda üstelemedi. kahvelerimizi bitirdikten sonra evden ayrıldı. daha dikkatli olamam gerektiğini düşündüm ve artık bu kızdan oldukça fazla ürküyordum. ilk konuşmamız da tüm aptal insanlar gibi basit biriydi ama altında çok daha fazlasını saklıyordu. zeki, sinsi, acımasız ve büyük ihtimalle işlediği cinayetten zevk duyuyordu. bu kızla daha fazla görüşmek istemiyordum.
aradan biraz zaman geçmiş ve ben bu zaman zarfında telefonlarına hiç yanıt vermemiş ve sürekli olarak kaçıyordum. bir gün mezarlıktan döndüğümde onu evimde otururken buldum. korkmuştum fakat sinirliymiş gibi davranıyordum. evimde ne işin var gibi bir kaç soru sordum. oturmamı ve sakin olmamı ondan korkmamam gerektiğini de vurgulu bir şekilde söyledi. kız düşüncelerimi okuyabiliyordu. ve çantasından bir takım kağıtlar çıkardı. bana doğru uzattı ve gördüklerim karşısında buz kesmiştim.