ortaokul dönemlerimde diğerleri yanıma gelirdi
benimle konuşmak isterlerdi, hepsini başımdan savardım.
lisede zaten iyice yabani ve yalnız biri olmuştum.

hayatım boyunca olmam gereken yalnız adamı çok güzel oynadım.

aslında köpek gibi gidip birileriyle konuşmak, dertleşmek, takılmak istesemde yapmıyordum.

çünkü ben mükemmeldim onlar ise zavallıydı.

iyi bir şey yaptığımı zannediyordum,

fakat yapmıyormuşum.

şu anda yalnız, sevilmeyen vasıfsız herifin tekiyim.

bunu gibtiğimin liseli ergenlerinin tumblr yalnızlığı gibi düşünmeyin,
gerçekten yalnızım
ne yaşadığım belli ne öldüğüm, ailem bile sırt çevirdi amk.
halbuki her şey onların suçu

sevgiye aç büyüdüm bu yüzden her daim çok sinirliydim.
ben asi ve başına buyruk olan çocuktum...
sürekli kavga ederdim ve sürekli beni döverlerdi., eve ağzım burnum dağılmış giderdim kimsenin gibinde dahi olmazdı.

vay amk.
bakın yalnız ve acizseniz kendinizi maddeye veya alkole vuruyorsunuz.
ben ikisindede teselli aradım. gibtiritaktan hayatımı iyice mahvettim.

şu an bir hiçim.

artık sadece perdenin kapanmasını bekliyorum.

şov bitecek, ben gideceğim.