Tüm bilgileri doğruladıktan sonra annesine aramaya koyuldum. Yazılan adrese gps yardımı ile ulaştım, toplu eski bir apartmandı numaraya bakıp kapının önünde kadar geldim birkaç kere zile basıp kapıyı vurdum, kimse açmadı 4-5 dk sonra yandan yaşlı bir kadın çıkıp fransızca birkaç şey söyledi, ingilizce birkaç şey söyleyip kadının ismini tekrarladım bir 5 dakikada anlamsız diyaloglar ile geçti en sonunda kadın bekleme söyleyen bir işaret yaptı bir dakika sonra elime bir kağıt sıkıştırdı, akıl hastanesinin adresiydi teşekkür edip apartmandan ayrıldım.
Akıl hastanesine gitmek işimi sıkıntıya soktuk gazeteci kimliğinin işe yaraması umuduyla 20 dakika sonra hastane bölümüne geldim içeri girer girmez girişteki kadına gazeteci kimliğini gösterip, akıl hastaları ile röportaj yaptığımı Türkiyede salladığım bir dergide yayınlancağını söyledim, Benginin verdiği sözlük işe yaradı neyseki azıcıkta ingilizce biliyordu, tercüman olarak birini vermek istedi kabul etmedim özel gibi olacak bir arkadaş gibi muhabbet edeceğim gibisinden birkaç insani şey zırvaladım beni bir hasta bakıcı aracılığı ile dinlenme odalarına soktu.

Çok normal bir şekilde ziyaretçi gibi aradığım kişiyi sordum bir el işareti ile gösterdi biraz boş boş dolanıp birşeyler not alıyor gibi yaptıktan sonra yanına gidip ismi ile hitap ettim, boş gözler ile bana baktı.