-
1.
+2 -1Yaz zamanı çok büyük depresyonlar atlattım, yani bu olaydan değil kendiliğinden gelişen bir şeydi ve insan ister istemez yaşamak zorunda kalıyor. Ruh sağlığım olabildiğine kötüydü, dokunsalar ağlayacak, kimseye ses edemeyen biri olmuştum. Her gece bir şişe bir buçuk şişeye çıkmış haldeydi ve sigara tüketimim o kadar artmıştı ki sarmaya başlamıştım. Cebimde bir kuruş param kalmıyordu, günler geçtikçe de arkadaşla daha çok eve kapanıyorduk. Artık benim ruh halim onlara da sıçramıştı hepimiz yarın ölecek gibiydik, ruhumuzu gibiyorduk.
Bir süre ailemin yanında takılmayı ve onların bana iyi geleceğini düşünüp yazlığa gittim. Tabii ki iyi gelmedi o zamanlar önüme altın külçesi düşse ayağımın ucuyla iteleyip kenara çekecek kadar dalgın ve kendini kaybetmiş haldeydim.
Saatler, dakikalar geçsin diye bekler, benim saatlerim gelsin diye beklerdim. Sahile inmiştim abimle, içiyorken aklıma o geldi ve abimin yanında kendimi bırakmamak için titriyordum. Bir fotoğraf çektim snapchatten ve "yalnızlık ve sahile vuran su sesi" gibi bir şey yazıp hikayeme ve bu kıza attım. Tabii bir umut falan beklemiyorum ben vicdanımı rahatlattım. Birden bire bildirim geldi, öylesine elim ayağım dolaştı ki ilk cevap veremedim. Tam cevabımı yazarken telefonun şarjı bitti sinir harbi yaşıyorum resmen hayat istemiyor konuşmamızı. Ev yakındı zaten, kalkalım ayağına koşa koşa eve gidip şarja takmıştım.
başlık yok! burası bom boş!