Lise 3 zamanıydı, okul bitmeye yakındı ve okul pek umrumda olmadığı için bana fark eden bir şey olmamıştı. Haftanın iki üç günü rapor alır okula gitmez, gitsem bile sırama geçer uyurdum. Bir kaç kere okulu bırakma evresine gelmiştim ancak ailemin ısrarıyla bir sene daha sabretmek, onların hatırını kırmak istememiştim. Onca vakit okuyup başkalarının köpeği olmaktansa en iyi yaptığım işi, müziği kafama koyup o zaman şarkılar oluşturmaya başlamıştım.

Daha yeni bir ayrılık yaşamıştım, ilk zamanlar çok umutlu başlayıp daha sonra düşündüğüm gibi olmadığını anladığımda benim bitirdiğim bir ilişkiydi bu. Pişman değildim, ayrıldığım ilk günden itibaren birileriyle konuşmaya başlamıştım(kız teknikte okumanın faydaları). Sevgilimin de olmamasından hayli rahatlamış ve bahçede kız kesiyordum. Bir kız görmüştüm, sarı saçlı, incecik belli, bembeyaz tenli, bastığı her adımla ben buradayım diyen bir kızdı. Yanıma dönüp her sorduğum adam "ben de hastayım bu hatuna" diyordu ancak kimse yazılmamıştı. Biraz mutlu olmuştum aslında, huur olmadığını düşünmüştüm.

Klagib bir erkek gibi elime huur geçtiğimde işimi görüyordum ancak bir tarafım her zaman aylarımı yıllarımı geçireceğim, duygusal olarak seveceğim birini istiyordu. Bunun da biraz payıyla mutlu olmuştum kendi çapımda. Daha sonra yine samimi olduğum bir arkadaşıma kızı sormuştum "3 yıllık ilişkisi var biraz zor o iş" demişti ve beni yıkmıştı beyler. O zaman instagram falan var, takip edip baktım ve gerçekten sevgilisi vardı. O kadar kırılmıştım ki farkedince kızın senden haberi bile yok sen neyin kafasını yaşıyorsun dedim kendime. Sevgilisi olan kıza yazılmak adamlığa sığmaz beyler, o yüzden uzaktan uzaktan bakmakla yetiniyordum.