Son dönemde gündemde olan bir haber üzerine paylaşmak istedim... Sene 2000 ilk yaş günüm, hep garipserim başkalarına "Çocuk gibi" yakıştırması yapanları. Keşke hep çocuk kalabilsek. Dikkatinizi çekmez mi gülerken bile çocukluğuna döner insan; bir şımarıklık, masumiyet gelir yüreklerimize ama ağlarken öylemi ağırlık ve kasvet çöker sırtımıza yani özetle hep çocuk kalmalıydı insan; ne geç, nede erken Büyümemeli... Bizler büyüdükçe acılarımızda büyür. Eskiden parmağımdaki bir kanayan yaraya acırdım, ne bileyim yürekteki yaraların bu kadar büyük olabileceğini. Yani diyeceğim şu ki ÇOCUKLARINIZIN ve ÇOCUKLUĞUNUZUN değerini iyi bilin o günler altın günler ve kuyumculardakinin aksine bu altın gün geçtikçe artmıyor.