Beyler zütümün donduğu kaç gün oraya sığındım bilmiyorum her girdiğimde ayrı bi şevkle heyecanla sıçtım ben ona kendimden çıkan parçaları ona güvenle emanet ettim en önemlisi zütümü emanet ettim ne besteler ne sözler yazdım orada ne icatlara buluşlara ilham kaynağı oldu beni en çok ta karşısındaki fayansların arasındaki çizgilerle uyumu etkiledi belkide kişiliğimin gelişimini orada tamamladım bana olmayan özgüvenimi bahşetti sayısız kez beni takumu başkalarının görmesinden kurtardı kendimden bi parça olan takumu bana sevdirdi belkide ona saygımdan tuvalette saygı duruşunda beklememi sağladı koca yürekli klozet. Beyler bu düşüncelerimde yalnız olmadığımı düşünüyorum ve sormak istiyorum özelinizi emanet ettiğiniz tuvalet için bugün ne yaptınız?