Yalnızlığımı seviyorum.. Yalnızlık sanıldığı kadar kötü bir şey değil aslında.. Bu süre zarfında kendini, hayatını, can bildiklerini sorgulamaya başlıyorsun.. Daha önce fark etmediğin durumların farkına varmanı sağlıyor yalnızlık.. Bu süreç insanı belki yoruyor, yıpratıyor ama bu şekilde küllerinden doğmayı öğreniyorsun..

insanı yalnızlığa iten bir çok sebep vardır.. Sarıldığında insanlar seni ittiğinde, sarılmanın da açılan yaralara iyi gelmediğini anlıyorsun ve gittikçe kendi köşene çekilmeye başlıyorsun.. O zaman yalnızlık en vefalı dostun olmaya başlıyor işte..

Sence yalnızlık..?