Mertin söyledikleri karşısında yüreğim burkulmuştu, çok zor bir durumdu yüzüm düşmüştü ama bunu göstermek istememiştim zira destek olan insan gardını hiçbir zaman indirmemeliydi.

O an için öğrenci olmak o kadar koymuştuki, keşke dedim keşke iş sahibi biri olsaydım da yardım edebilseydim demiştim..

Diğer çocuklar da birçok şey anlatmıştı ama en çok Mert inki yüreğime dokunmuştu, zamanında bende fakirlik çekmiştim gittikçe onu kendime daha yakın buluyordum,
Hiç küçük kardeşim olmamıştı ona o gözle bakar olmuştum..

1-2 saat sonra çocuklara hazırlanın diye söylemiştim, odama geçip giyinmiştim o ara da bende

Belki babasına iş bulamazdım belki maddi destek yapamazdım ama bi an için hepsini mutlu etmek istemiştim

O ara evin ağır abisi Ahmet bini gelmişti, çocukların hazırlandığını görünce ;

Ahmet - Hayırdır?

Demişti

Bende hiç muhattap olmamak için gidiyoruz dermişcesine el hareketi yapmıştım, bozulmuştu haliyle zira bozulsun da atar yapsın diye bekliyordum o ruh haliyle kavga etmek de iyi gelebilirdi.

Çocuklar la otobüse binmiştik, yaklaşık 1 saat sonra Alsancaktaydık, cebimde 200 küsür lira bir para vardı, çocukları Subway a zütürmüştüm belkide en çok ta beni yaralayan şey ;

Hep bir ağızdan "Abi sende öğrencisin, paranı harcama bizde 10 lira var toplam da dönerciye gidelim işte"

Demişlerdi

O an böyle demeleri çok hoşuma gitmişti, zira bu vefalı oldukları anldıbına gelirdi benim için,

Sistemin patronu - gibik gibik konuşmayın oğlum oturun doyana kadar yiyin

Demiştim

Yemekler yendi, tok karna sigara ve çay keyfi içimde yeşermişti. Hesabı ödemeye gittiğimde para vermeye çalışmışlardı bana Sefa ya göz ucuyla çıkın yapmıştım

Hesap 70 lira civarındaydı, hemen ardından bir cafeye oturmuştuk
Orda da güzel keyifli bir zaman geçmişti, totalde 100 lira kadar para harcamıştım zaten bunu önceden hibe etmeye hazırdım
Çocukların mutluluğu bana çok şey kazandırmıştı, unuttuğum tebessüm yüzümde belirmişti...