bunu çok sık yapmam

selam beyler. 5 gün önce alfa analizimi yaptım, hemen sonrasında saha görevi geldi. hayat mücadelesi, samimi bir şekilde söylüyorum ki fırsat olmadı. bazı sıkıntılar yaşadım, maddi-manevi. sonra aklıma ustanın sözleri geldi:

"yeri gelecek annen, baban, çok değer verdiklerin dahi gibecek seni. bunlar olağan olaylar."

betalığın, inci'ciliğin ötesinde de bir sosyal fobim vardı. evet, değişmek istiyordum ama yakın çevremle bile diyaloga girmekten çok korkuyordum. sonunda itibar, gibiş, övgü almak, takdir edilmek vs vs olsa da yapamıyordum amk. sonra yine my7'nin dediklerini hatırladım:

"güzel olan hiçbir şey toz pembe değildir."

rahatladım, kendimden geçtim diyebilirim. her şeyi çözmüştüm amk, korkacak ne vardı ki ?
tekrar çınlattı kulağımı tcma:

"olayları bilmen sadece durum farkındalığı yaratır. bazen içgüdülerini bastıramazsın."

aklımızda türlü türlü mesele var. büyük- küçük, tonla dert var. hesap vermekle yükümlü olduklarımız, alacaklı olduklarımız... bazen kuş olup yukarıdan bakmak istiyorum dünyaya. her şeyin saçma, yapmacık ve suni olduğunu teyit etmek istiyorum. şevkim kırılıyor. ne anlamı var diyorum. "alfa" diye bir fısıltı duyuyorum. kulağımla değil, zütümle de değil amk. bütün vücudumla hissediyorum; hücrelerimin sitoplazmasına kadar titriyorum. orada, hayatın anlamı yatıyor. sistemin "nasıl" işlediğini zaten bu başlıkta gördük. ama "neden" olduğu da orada yazılı. "neden dünya var ?", "neden yaşıyoruz ?", "neden şu an burada yazıyorum?" ...

aslında yazmak istediklerim bunlar değildi. doğrudan "alfa" gibi ve "beta" gibi davranmanın nasıl olduğunu deneyimledim iki günde. bunlar üstüne deneyimlerimi paylaşacaktım. neyse... sistem çok basit ama hala eski alışkanlıklardan, bedenimin simbiyozu olmuş "beta"lıklardan kurtulmak zaman alacak... bu bir süreç gerçekten, belki hiç bir zaman bitmeyecek. ama hızlandırmak elimizde. o yüzden bugün saha görevimi yapıyorum...