saat 10 dedi mi bulunduğum mekan durum farketmeksizin uykuya dalan ben (ki hala öyleyim) geceleri uyuyamıyordum lan heyecandan vay amk. hatta bi keresinde gece 3te aramıştım sesini duymak için. açmaz diye düşünmüştüm, sonra birkaç çalmadan sonra açtı sesini duyunca çok mutlu olmuştum.
yine bir defasında (kpss hazırlık) dershanedeyim mesajını almamla kendimi dershanenin girişinde bulduğumu hatırlıyorum. müslüm baba diyor ya aşığın gözü kör kulağı sağır diye. gerçekten öyle. şimdi bile düşünüyorum ben nasıl gittim neyle gittim oraya diye ama o mesajı aldıktan sonraki dershaneye gidiş sürecim hafızamda yok yalnızca oraya vardığımı hatırlıyorum.
sonra ne mi oldu? sonrası yok beyler. gibtirolup gitti buralardan. bana birlikte gezdiğimiz caddeleri gittiğimiz kafeleri ve hatıralarını bırakıp gibtirolup gitti. muhtemelen başka birini buldu ama konduramıyorum lan şimdi bile hakkında kötü konuşmak istemiyorum.

acıyı sevmek olur mu?