Ertesi gün okula gitmemiştim, evden tüyüp dışarda takılmıştım akşama kadar, akşam üzeri okulun hemen yanındaki parkta Çağatay la içiyorduk

Çağatay başlamıştı dökülmeye

Çağatay -Sevdim senin gibi sistemin patronu, çok sevdim kardeşim ama aldattı lan beni hâlâ unutamıyorum oğlum hâla yediremiyorum kendime bunu

Sistemin patronu - Ee oğlum kadınlar da hayat gibi kahpe seversen ölürsün, ne zaman kal dersen giderler, gittikleri zaman yüreğine öyle bir kor bırakırlar ki ömür boyu ateşi sönmez kardeşim..

Çağatay - Aynen öyle kardeşim, ne yapsak da ne kadar iyi olsak da en sonunda en kötü olan bize oluyor.
Sen adam gibi adamsın benden de küçüksün daha 20 yaşındasın ne oldu oğlum sana da bedenin genç dururken, bakışların tavırların konuşmaların 40 yaşında bir adam gibi

Ağlamaya başlamıştım saniyeler içinde, hıçkıra hıçkıra buğuk bir sesle;
Sistemin patronu - Ayşegül ü kaybettim oğlum ben, bahsettim sana ya ondan işte sevdiğim kız toprağın altındayken vedalaştım Çağatay sadece ben konuştum oğlum o hep dinledi, herkes gidince toprağa eğildim kulağımı dayadım cevap verir diye oğlum dinledim saatlerce, Aşkım ben iyiyim demesini bekledim, demedi kanka hiçbir şey demedi yatıyordu orda cansız bedeniyle dayanamıyorum oğlum artık hiçbir şeye, ben her nefes alışımda o niye almıyor diye canım yanıyor Çağatay
Bittim kardeşim ben, aklımdan çıkmıyor, çıkmış gibi davranıyorum sadece kendime inandırmaya çalışıyorum bunu ama ne kadar dayanabilirim bilmiyorum
Yardım et bana kardeşim...