Baran alismis bir sekilde televizyonu kapatip yanima geldi hemen kafam ellerim arasinda kicimin sadece kenariyla koltuga oturmus, burda tarif edemeyecegim bir aciyla zonklayan basimi dinliyordum. Odadaki işik birden azalinca kapali gozlerimi yavasca acip dogruldum karsimda barani, arkasinda da korku icinde bana bakan kuzenini gordum. Korkmusken bile inanilmaz guzeldi. Dakikalar sonra ayni aciyi hissetmeme ragmen "tamam, iyiyim. Birseyim yok gecti" gibisinden birseyler soyleyip iyice yayildim koltuga. Once kuzeni sonra da baran oturdu, gozleri bendeydi ikisininde. Bu gecenin sabaha kadar kivranarak gececegini biliyordum ama karsimdaki goruntuden memnundum. Hep izmir kizlari guzeldir derlerdi bana ve o ana kadar bunun dogrulugundan emin degildim. Uzerinde siyah bogazli bir kazak vardi ve altindaki siyah pantolonun icine sokmustu. Hemen yaninda deri montu duruyordu. Sari-siyah saclarini at kuyrugu yapmisti. Yuzundeki korku bile agib olunasi derecede guzel gorunuyordu. Barana mutfaktan ilaclarimi getirirmisin diye fisildadim. Bunu yapmak bile nasil bir aciyla kivranmama sebep oldu anlatamam. Kapali perdenin ardindan odaya giren sari sokak lambasindan baska igib yoktu odada ve ben onla karsi karsiyaydim. Nefes alip verisini duyuyordum. Baranin olmadigi o birkac dakikalik anda yalnizdik karanlik odada onunla. "iyi misin" diye sordu korkuyla. Dunyanin butun iyiyimlerini ayaklarina sunmak, kulaklarina haykirmak, o vucudunu ciplak gormek isterdim delice, ama bunlari dusunemeyecek kadar cok basim agriyordu..