Hersey sisli bir izmir aksaminda, buca'da basladi. iki kisi kaliyorduk evde, ben ve baran. Ben ankaradan gelmistim buraya ve o aslen izmirliydi zaten. Ailesi karsiyakada oturuyor fakat o evi okula uzak oldugu icin benle beraber eve cikmisti. Okulun daha ilk donemi tanismistik baranla ve son derece sessiz bir cocuktu. Baranla eve cikmamin en buyuk etkenlerinden biriydi bu huyu, cunku bir dostta olmasi gereken en onemli seydi sessizlik. Ben sabaha kadar derdimi tasami anlatirdim, o ise sessizce dinlerdi. Birlikte icer birlikte kusardik baranla. Sonra sarhos olur o anlatirdi. Sabah uyandigimda geceden aklimda kalanlarla barani yavas yavas tanirdim. Ailesiyle sorunlari vardi baranin. Hafta sonlarini birak, donem arasi tatillerinde, bayramda seyranda falan gitmezdi karsiyakaya. Sadece yazin bir ay kadar falan.