Üst edit: bir barış güvercini(!) ile aramda geçen diyalog:
Tamam sizin deyimizle barış olsun devlet silahlı bir örgütşe barış yapmaz çünkü bıraksınlar silahları teslim olsunlar ordaki halk da rahatına kavuşsun biz de askerimiz polisimiz şehit olmasın diye sevinelim
-B.G: halk exiliyor katlediliyor orda çocuklar okula gidemiyolar ölüyorlar
-ben:diyorum ya bıraksınlar nerde görülmüş devletin vatandaşa zulm ettiği demokrasi işte barış işte
Böyle kısır döngünün sonunda yumruk yumruğa geldik beyler faşistlik kimde düşünün

-Bunlar her yerde ben kürdüm diyebilir siz ben de Türküm derseniz sizi faşistlikle suçlarlar

-Vatanım devletim toprağım derseniz kurtuluş savaşında biz de vardık derler ardından her biji kürdistane diye bağırırlar.

-Mustafa Kemal Atatürk ün portresini görmeye dayanamazlar her yerde serok apo diye bağırırlar.

-Bize ırkçı saldırılarda bulunuyorlar derler en önde polise taş atarlar askere silah sıkarlar.

-Barış istiyoruz derler, saldırıdan vazgeçmezler.

Daha çok uzayabilir. Kısaca kendi ülkemizde Türküm demekten korkar olduk. Ezilme yalanıyla tepemize çıkan bu yaratıklar canıma tak etti aklıma geldikçe dolduracağım