Biraz daha düşündüm ve hakana döndüm. Evet kararımı vermiştim hakan seninle eve çıkalım mı diye sordum. Evet hakan çok sevinmişti ve kararımın son derece doğru olduğunu düşünüyordu. Evet çok kral çocuktu hakan. Herşeye rağmen beni tekrardan kabul etmişti. Ebruya mî ne olacaktı onu gibtir edecektim hayatımdan geldiği gibi gidecekti. Ama bunun o kadar kolay olmayacağını biliyordum. Buna rağmen kesin kararlıydım. Abdullahı aradım hakana danıştıktan sonra. O da emaneten bir yerde kalıyordu hemen kabul etti beraber kalmayı. Şimdi direk ebrunun evine gidip eşyaları çıkarmam gerekiyordu ama çok acele etmeliydim çünkü dersin bitmesin yaklaşık 1 saat vardı. Kalktım hemen eve gittim eşyaları toplamak 1 saatimi almıştı ve ebru da neredeyse gelirdi. Kağıda bir not bırakmayı düşündüm önce ama beni bulamayınca nasılsa arar diye bırakmadım botu ve hemen can havliyle dışarıya attım kendimi. Olamaz anahtarlar bende kalmıştı ama olsun sonra bir ara bırakırım diye çok üstelemedim. Doğruca hakanın evine gittim. Eşyaları bıraktık ve ev aramaya koyulduk. Hakan da arkadaşlarıyla kalıyordu ama ayrılacaktı. 5 saatin sonunda bir ev bulduk. Anlaştık. Telefonumu sessize almıştım ve inatla 5 saat boyunca hiç bakmamıştım 5 saatin sonunda baktım. Tonlarca arama ve mesaj vardı. Hakanla göz göze geldik. Anlık aldığım kararlar yavaş yavaş zütüme giriyordu