ne kadar saat geçtiğinin farkında bile değilim, yonja sekmesini gizledikten bir
süre sonra bakışlarım dışarı doğru takılıyor, hava kararmaya, akşam olmaya başlamış. sadece sağ tarafı çalışan kırık internet cafe kulaklığımda işte o şarkı çalmaya başlıyor: bayhan'dan seninle olmak var ya şarkısı.. hüzün çöküyor üstüme, melankoliye bağlıyorum.. gözlerimden birkaç damla yaş geliyor. sonra otuz üç yaşında olmama rağmen hiç kız arkadaşım olmadığı aklıma geliyor. o an aynı kalabalık ortamda gülerken burnumdan sümük dışarı hücum etmiş gibi hissediyorum, kimsenin bu anlamsız hüznümü görmediğini umut ederek yonja adlı internet sitesine geri dönüyorum..
hava iyiden iyiye kararmış, masamın üstünü boş bir biskrem paketi ve içi neredeyse soğumaya başlamış nescafe dolu bardak süslüyor. küçük abdestimin geldiğini hissediyorum. ona Abdullah adını verdim. evet yanlış okumadınız, işediğim şeye bir isim verdim, durmayın, dışlayın beni. hor görün. ama siz anlayamayacaksınız. her neyse.