Sabah aradım ebruyu gel konuşalım diye ve sözleştiğimizden önce gelmişti. Heyecanlıydı yüzünden okunuyordu heyecanı. Direk konuya girdim. Ebru seninle olamayacağımızı daha önceden söylemiştim ama senin en yakın arkadaşın olabilirim bu imkanı verirsen bana. Ebrunun yüzünde o an şu ifadeyi gördüm: hani 10 yaşlarındaki bir çocuk 20 lira harçlık almıştır siz de onun elinden 20 lirasını alıp 5 lira ya da bir çikolata verirsiniz de yüzünde buruk bir sevinç olur ya hah tam olarak ondan. Tamam dedi olur. Ama ben bunu bu yöntemle kendime bağlarım diye beyninden geçen düşünceleri de okudum. Ayrıldık mekandan ve hakan aradı beni hacı gel mekana oturalım diye. Tamam dedim bekledim bir müddet ve hakan da geldi. Çok dağılmış bir durumdaydı belli oluyordu. Direk açtı içini hacı dayanamıyorum artık ne yapacam ben ne olur bana bir akıl ver. Ben son bir umutla tekrar konuş dedim. Hiçbir işe yaramayacağını bile bile. Tamam sağol dedi birkaç geyikten sonra mekandan ayrıldık. Evet şimdi kendimle baş başaydım ne yapacaktım ben? O sıra ebrudan mesaj gelmişti kalpler en sevdiğim arkadaşımlar havada uçuşuyordu. Evet ebrunun herşeyi olmuştum artık. Bunu fark ettim. Tabi bu egoma da iyi geliyordu ben de insandım sonuçta ve bin bir gülüş patlatıp eve gittim