Evet beyler başlıkta gördüğünüz gibi beyler çok pişmanım. Pişman olma nedenimi anlatıyorum. Bilen bilir istanbulda üniversite okuyorum. Geçen sene hazırlık okuyordum ingilizce. Bu olay geçen sene başıma geldi. Hazırlığın başında bir arkadaşımla takılıyordum sürekli çok da severdim muallakyi. Neyse gel zaman git zaman birbirimizle çok samimi olduk haliyle herşeyi açmaya başladık birbirimize. Tam olarak o gün kurduğu cümleyi net olarak hatırlıyorum dedi ki "kardeşim geçen kurda bizim sınıfta olan ebruyla çok samimi olduk şimdi kankayız ama ben çok seviyorum onu kardeşim onun için herşeyi yaparım bana öl dese ölürüm o derece bana akıl ver ne olur kardeşim" tabi benim de kız arkadaşım vardı o dönem ayarlamıştım işte. O gün orada birkaç şey söyledim kerataya akşama aradı beni zütü göğe ermişti ne oldu dedim oldu kanka dedi oldu. Tabi ben de çok sevindim hemen sabahına kutlama bile yaptık. O zamanlar kızı da pek tanımıyorum sadece bir kurda aynı sınıftaydık. Ama o günden sonra 4 kişi takılmaya başladık. Ben benim manita ebru ve hakan. Belli bir zaman geçti ben ebruda değişiklikler sezmeye başladım sanki hakandan soğumuş gibiydi. Çok üzerinde durmadım ama zaman geçtikçe ortamda hakana batırdığı iğneler daha da artıyordu. Ben bir konuşayım dedim.

Beyler bu uzun sürecek gibi okuyan varsa rez alsın. Yoksa da kendi kendime devam ederim