bilmiyorum, ya ıssız bir durakta bekleyen yolcu idim geç saatlere kalmış son otobüsü bekleyen.. ya da son otobüstüm o ıssız yoldan geçen.
öylece girdi hayatıma.
ilk tanışmamız aslında henüz ben 1. sınıfta iken olmuş çok sonraları söyledi bana. ben o gittikten çok sonra hatırladım..
lafı ağzında geveleyen mıymıntı tiplerden hiç değilim. düz ve sert konuşan biriyimdir.
bir sınav haftası kimsede kalem varmı diye kantinde bağırmışş kimseden ses çıkmayınca oğlum nasıl öğrencisiniz amk kalemsiz okulamı gelinir amcıklar diye cümlemi bitirmiştim.
tam kantinden çıkarken aynı benim yüzsüzlüğümle bana yaklaşıp kalemini vermişti.
hemen hemen altı yıl geçti üstünden beyler. o kalem hala bende.