hayat hikayemi yazıyorum

Almanya'da doğdum 5 sene orada yaşadım çok mutluydum sonra Danimarka'ya taşındık. Orada 1 sene yaşadıktan sonra en büyük küçüklük hayalim gerçekleşti Türkiye'de yaşıyacaktım ama babam gelmedi ve Danimarka'da kaldı işleri olduğunu söyledi durdu.Bu şekilde giderken 1. sınıfa başladım Alman diye dışlandım piskolojim bozuldu o yaşta. Yine de çok başarılıydım diğer çocuklar bana sataşmayı 4. sınıfta bıraktılar sınıf zaten aşırı sorunluydu herkes ayrı pislikti o yaşta. Sigara içen başka bir erkekle yapmış bir oğlan vardı mesela ve herkes birbirne pandik atıp dururdu eğilmeye korkar olmuştuk. Böyle giderken 4+4+4 sistemi çıktı ve ortaokula geçmiş sayıldık ve sınıf dağıldı. Yeni sınıf çok düzgündü başta ayak uyduramadım ama sonra alıştım 6. sınıfa geçince sınıfımızdaki bir kıza aşık oldum ama tipi değil karekteri etkilemişti beni kalbimle aşık olmuştum gözümle değil.6. sınıfta bana iftralar atıldı dışlandım hırpalandım başkasına kopya iftrası atmış gibi gösterildim onlarda inandı onlar sınıfın en popüler zeki güçlü çocuklarıydı ikizlerdi peşlerinde dolaşan iki kişi vardı. Beni boşken sınıfa çekip hırpaladılar başkasına anlatmadılar aramızda kaldı. Böyle giderken iftra olduğu ortaya çıktı ve samimiyetlerini azaltmış olsalar bile barışmıştık.Bir ara arkadaşa şeker vermiştim ve kızın teki hocaya bunu uyuşturucu olduğunu anlattı hoca inandı bir süre sıkıntı çıktı sonra anneme anlattım olayı çözdü.Bir ara beni sevmeyen bir çocuk benim ikizlere kopya iftrasını attığımı itraf ettiğimi söyledi ama iftraydı inandılar ve yine dışlandım ama bu sefer bütün sınıf tarafında herkes üstüme geliyordu depresyona girmiştim sevdiğim kıza ifşa edildim haksızlığa uğradım. Sonunda canıma tak etti hocaya anlattım olayı bütün erkekleri sınıfa çağırdı (ben hariç) birşeyler söyledi sınıfın bir kısmı istemeye istemeye bir kısmı normalce özür diledi bu arada kimsenin yandaşı olmayan bir arkadaşım beni dışlamamıştı (şimdi değerini iyi bilirim).Şimdi 7. sınıfım ikizler gitti sevdiğim kız beni çok takmıyor ama yinede kimseye saldırmadım hep şükrettim hâla ayaktayım kimseden nefret etmiyorum.