tekrar uzandım biraz. 15 20 dakika sonra kulakları sağır eden bir ıslık sesi ve akabinde dehşete düşüren bir patlama sesiyle yatağımdan sıçradım. hemen dışarı çıktım. etraf cehennem yerine dönmüştü. bağırış çağırış sesleri birbirine karışmıştı. sanırım bir rpg yada havan mermisi atmıştı teröristler. hemen arkasına uzun namlulu silahla dövmeye başladılar. mermiler bölük merkezine yağmur gibi yağıyordu. koğuştan dışarıya kafamı çıkaramadım. koğuşun yerini bile biliyordu şerefsizler. onun için koğuşa çok fazla odaklanmamışlardı. çok hızlı bir şekilde arkadaşlarıma yardım etmek için dışarıya koştum. bölük komutanı doldur boşalt istasyonunun olduğu yerde uzanmış şahadet getiriyordu. murat sana çok önemli bişey söyleyecem, emret komutanım dedim. biz büyük bir hata yaptık. karakol komutanın sana herşeyi anlatır senin ölmemen lazım özellikle senin... dedi ve yutkunup kucağımda son nefesini verdi. tam o ara sol omzumda bir sıcaklık hissettim. bir damla gözyaşımın şehit komutanın yüzüne damladığını hatırlıyorum.