içimden "ulan ne oluyor burada?" dedim. korkmaya başladım amk. silah sesleri falan da geliyordu amk. ara sokaktan girdim fakat devdıbını getiremedim. korkuyla hemen cep telefonumu çıkarıp komşumuz olan komiser cemil abiyi aramak üzereydim. tam aramak üzereydim ki sesler aniden kesildi. ne yapmam gerektiğini bilemedim. en iyisi görmezden gelip yola devam etmekti. ara yola girmekten vazgeçtim. normal yoldan uğur abinin dükkanına giderken bir yandan da cebimde arta kalan ve önceki gün nuriye teyzenin yapıp bize getirdiği kurabiyeleri yiyordum. ses kesildi ama korkum hala devam ediyordu. bir anda arkamda biri olduğunu hissettim ve o korkuyla arkamı döndüm.