sene 95 ilkokul 3.sınıftayım babamla köyden yeni taşınmışız küçük kasabaya geldık tabi babam iş bilmiyor inşaat da çalısıyor o zaman bıgun ben okula gıdıyorum karşımdan babam geldı bigibletle fırına hamur goturmus ekmek yaptırmıs gerı gelıyor 4 somuun ekmegı var arkada tahtada bı denge bozuldu ekmekler yere düşdü bende görüyorum hemen koştum yerden aldık geri koyduk ulan babam bişey olmaz hadi git sen dedi tamam dedim gözümün dört bi yanından gidiyor yaş sonra tabi zaman geçdi şimdilerde evimiz var arabamız var babam inşaat işleri alıyor kendi çapında ve ben üniversiteyi bitirip ögretmenlige başladım ama ne zaman babamı görsem içimde kaybetme korkusu var sadece o dag gibi adam bir gün yok olup gider diye çok korkuyorum.