Cerenlerden daha sonra kalktığımız halde daha erken dönmüştük masaya, imâlı bakışlar almıştım gerek masadan gerek diğer insanlardan,

Ayıp olmasın diye kaldırmıştım Selini dansa oysa yine de hatalı olduğuma karar vermiştim zira sevgilisi vardı Selinin süren bir ilişkisi..

O dakikadan sonra Selin de bunun mahcubiyeti içindeydi bana fazla bakmamıştı, kafası karışıktı bu çok net okunabiliyordu ama bu karışıklığın içinde daha fazla olmamam gerektiğinin kararını almıştım o an.

Kara yazımdı bu benim en başından beri düşündüğüm tek şey buydu aslında

Nereden mutluluk gelecekse bi o kadarda hüzün geliyordu
Katlanamazdım artık hiçbir acıya,

ben mutlu olmak istiyorum sadece mutlu olmak...

Ben mutlu etmek istiyorum sadece mutlu etmek...

Neden bu kahpe dünyada zordu mutlu olmak neden hep savaş veriyorduk bunun için
Mutlu olmayacaksak ne diye varız ki bu koyduğumun dünyasında
Daha geçim derdi olmadan daha hayatımız başlarındayken
Çekiyorduk acıları çünkü hayat alıştırıyordu bunlara bizi devamı gelecek dermiş gibi...

Bir gece yatağımda yatmaya hazırlanırken şöyle dua ettiğimi hatırlıyorum ;

Allahım mutluluk istemiyorum yeter ki gözyaşı dökmeyeyim yeter ki icim acımasın zaten biliyorum ki mutluluk haram bana...