sen benim yazdıklarım için "vay be dur bakalım." desen önce kendimi sorgularım zaten. önce eleştirdiğin pozitif ayrımcılığın ne olduğunu ve bunun neden bu ülkede var olduğunu anla, kendi içinde bile çelişiyorsun, sığır seni. al istatistiklerle geliyorum sana, çünkü ben maykıl gibi kanıtlarla giberim. üzerine alınma, diğerleri de görsün diye copy paste yapıyorum, senin gibi bir andavalın tüm bunları bile görmezden geleceğine eminim çünkü.

- Kadınların yüzde 38’i yaşamlarının herhangi bir döneminde fiziksel ve/veya cinsel şiddetten birine maruz kalıyor.
- Evli kadınların yüzde 12’si cinsel şiddet yaşıyor.
- Kadınların yüzde 26’sı 18 yaşını tamamlamadan evlendiriliyor.
- Kadınların yüzde 44’ü şiddetten kimseye söz etmiyor.
- Her 10 kadından 3’ü şiddete fiziksel olarak karşılık veriyor ve evini kısa süreliğine terk ediyor.
- Kurumsal başvuruda bulunanların oranı ise sadece yüzde 11.
- Kadınların yüzde 80’den fazlası, evlilik yaşı, nikah türü ve mal paylaşımına ilişkin kanun maddelerini biliyor, buna karşılık yüzde 60’ı kadının çalışmak için eşinden izin almasının gerekmediğinden habersiz.
- Erken yaşta evlenen kadınların yarısı fiziksel ve/veya cinsel şiddete maruz kalırken, 18’inden sonra evlenenlerde bu oran 3’te 1’e iniyor.
- Kadınların yüzde 9’u çocukluk döneminde (15 yaşından önce) cinsel istismara maruz kalıyor. Bunun yüzde 29’u baba, üvey baba, erkek kardeş, ağabey, dede, amca ve dayı dışında kalan erkek akrabalardan, yüzde 38’i yabancılardan, yüzde 15’i komşulardan oluşuyor.
- Her 10 kadından 3’ü ise hayatında en az 1 kez telefonla arama, kısa mesaj, mektup ya da e-posta yoluyla taciz ediliyor.
- Türkiye genelinde fiziksel ve/veya cinsel şiddete maruz kalmış kadınların büyük bir çoğunluğu (yüzde 89) kurum ya da kuruluşlara başvurmamış. Çok düşük orandaki başvurular arasında, en fazla polise başvurulduğu görülüyor.

2014 yılında ‘Türkiye’de Kadına Yönelik Aile içi Şiddet Araştırmasının sonuçları bunlar. zor mu kolay mı bilmem, ben sonuçlara bakarım, vandallar gibi boş beleş sallayacağıma.