Kapattım tv yi geçtim laptobun başına başladım oyun oynamaya derken aklıma kötü kötü şeyler gelmeye başladı arkadaşın annesi gelecek falan. Lan dedim gibik gibik konuşma amk başkası senin annen için böyle düşünse iyi mi olur falan diye içimi rahatlatıyorum falan ama bildiğin kendimle savaşıyorum. Sonra istemeden de olsa elim gibime gitti bu konu ile ilgili düşünceler kurarak asılmaya başladım. Bir yandan da bir daha yapmayacağım ayıp falan filan diye kendimi durdurmaya çalışıyordum. Arkadaşın annesini sadece facebookta görmüştüm bizimkinin yanında öyle fotosu vardı. Yüzü nispeten idare eder sarışın bir kadındı.

Onunla ilgili kafamda olaylar kurup asılıyordum. Sonra patladıktan sonra kendimden utandım ve peçeteyi duvara sallayarak oyuna geri döndüm ayıp amk insanlığımı kaybetmek üzereydim sanırım yada ben mi çok abartıyorum bilmiyorum sonuçta o bi kadın koy zütüne falan diye sol tarafımdaki şeytanlar bastırıyordum. Neden böyle bir kritiğe girmiştim bilmiyorum şu okulda iki gece takılsam 3. gece eve elimde kızla dönecek durumdaydım fakat bu durum beni sebepsiz yere etkilemişti. Beynim bana neden böyle bir oyun onamıştı ki?.
Daha önceki ev arkadaşlarımın anneleri de gelmişti. Hiç böyle şeyler olmamıştı amk...

Ben Furkandan 4 yaş büyüktüm o üniversitesinin ilk senesini okuyordu ailenin tek çocuğuydu ve daha 19 yaşındaydı yani annesi daha orta yaşlardaydı kesinlikle yaşlı değildi vücudunun durumunu bilmiyorum ama yüzü bana bunu gösteriyordu. Gerçi boynuna ve omuzlarına bakarsak gayet normal standartlarda görünüyordu her neyse kafamdan bu düşünceler yavaş yavaş çıkmaya başlamıştı önümdeki ekrana yoğunlaşıyordum çünkü o internetten cod4 oynuyordum bu arada çok zefkliydi zamanında şimdi nasıl bilmiyorum...