dün biraz çıtlattım, zamanında benim ev arkadaşım buna yavşadı, kız reddetti. bunu ileri sürerek "ben onunla konuştum 1-2 saat de olsa, seninle çıkmayı kendime yediremem" dedi. kız kanser, kasılıp duruyor. onu bırakamıyorum bırakamam. bunu bilen bir ben varım. yapamam bunu ona. biraz zamana bırakalım bakalım ne olacak dedik öyle karar aldık. ama içim parçalanıyor. abi bi baktı bana var ya, bak aklıma geldi gözlerim doldu yine. bu konularda sürekli kaybettim, yine kaybediyorum. bittim yıldım artık.