Genelde bulanım ruhlu birisiyim. Bazen çok mutluyken bir anda karamsar ve mutsuz olabiliyorum. insanlarla ilişkim güzel sayılır bazen insanlar bana ahmak geliyor o ayrı ama ben hoşgörüyle karşılıyorum herkesi fakat insanların çoğunun ben böyle davranınca bir tarafları kalkıyor ve üstünlük kurma çabasına giriyor. Oysaki ben onun gece gündüz çalışıp yapabildiği şeyleri bir günde halledebiliyorum onda rağmen sabrediyorum. Biraz egoistliğim var ama kullanmıyorum asla tabiki herkese aynı şekilde iyi davranıyorum. Kızlar galiba beni bu yüzden erkeksi bulmuyor çoğunun aklına erkek diyince şerefsiz, bin biri geliyor galiba o yüzden kız arkadaşımda hiç olmadı. Rahat biriyim zora gelemem, kafamın istediğini yaparım. Düşmanım bile bana güvenir öyle bir karakterim var. Sizinle paylaşmak istedim çünkü etrafımdaki her şey ve herkes aynı yeni insanlar, yeni ortamlar görmek istiyorum fakat olmuyor.Şükretmekten ciğerim soldu.18 yaşıma geldim Dünyayı hala anlayamadım her şey bir anda oluyor bir tek onu anladım galiba.Çok uzun bir yazı oldu saçmaladım farkındayım ama doldum artık. insanlar sen iyi olunca ezebileceklerini düşünüyorlar. Hepsi aptal topluluğu... Başlıktaki haykonun şarkısı beni anlatıyor çünkü hiçbir şeyi umursamadığım için her şey geç oluyor benim hayatımda okumayacaksınız biliyorum canınız sağolsun, küfür eden olursada hakkım helaldir. Hayata umutla bakmak isterken yine gol yedim. Saygılar...