Annem yanıma geldi. Oğlum nasılsın, iyi misin ? diye sordu. iyiyim dedim. istanbulda sevgilin falan var mı hani yaşında geçiyor artık bir kız arkadaşın olsun, evlenin, çocuğun olsun diyor. O an kötü oluyorum ama belli etmemeye çalışıyorum. Annem anlıyor bir şeyler ama oda belli etmiyor anladığını. illa yakalaması gerekiyor her zaman böyle olmuştur zaten. Lisede sigara içtiğimden şüphelenirdi ama yakalamadığı için söylemezdi. Yakaladığı anda zaten biliyordum demişti. Bu konularda gerçekten iyiydim, insanların düşüncelerini okuyabiliyordum. Annem ayrıldıktan sonra kafama evlen, çocuğun olsun kelimesi takıldı ve kafamda kocaman bir ampül yandı. Aslının annesi bana bağırmıştı, kızımı sen öldürdün demişti. Bu tür anneler ortalığı yakar, kavurur. illa ki evin adresini bulup dayanırdı. Oğlunuz kızımı kaçırdı, siz ne işe yarıyorsunuz. Ya da oğlunuz kızımı öldürdü derdi. Ama o kadar enteresan ki bunların hiç birisi olmadı. Galiba bulmuştum.