Ailemin yanına vardım. Aslıyla değil nikah kıydığımı, sevgili olduğumu dahi bilmiyorlar. Konuştuk, ettik. Bunlar nasıl gidiyor işler dedi iyi dedim. Hareketlerini izledim hepsinin ama her zaman ki gibiydi. Bu evin çatısı altında değildi o kişi, başka birisiydi. Anneme, babama bahane uydurarak tek tek komşuları, akrabaları gezdik. Ama yoktu. Artık ümidimi kesiyordum ama Nalanın dedikleri aklıma geldi. Düşün diyordu bana. Düşün. Bu ne demekti ? Düşünerek bulacaktım, gezerek değil.