Eve vardım dedemlere anlattım herşeyi Dedem asık suratımı görünce şöyle dedi gülümser biçimde : Şerri verende Allah alanda, ona sığın. Yatsı namazından sonra herşeyden habersiz, ben her zamanki gibi televizyon başındaydım bizimkiler yine çekildiler odalarına yaşlı insanlar nasıl olsa yoruluyolar hemen. Yüksek sesle televizyon izliyorken tüm köyün elektriği kesildi. Pencereden dışarıya baktım tüm köy zifiri karanlıktı. Telefondan saate baktım 3:10 bu saat cinlerin en aktif olduğu saatler olduğunu duymuştum. Yatağımda uzanıyorum o kadar karanlıkki elimi bile net göremiyorum. Ufak ufak terlemeye başlamıştım uyumaya çalışıyordum ama imkansızdı. Dedemler uyumuş mudur acaba? Diye düşünürken pencerenin yanından çakıl taşı seslerini işittim. Gözlerimi açtım, kafamı yavaşça kaldırdım ve pencereye doğru baktım tüm iliklerime kadar korkuyu hissedebiliyordum deminki ufak terlemele değil sırılsıklam olmuştum adeta, kalbim kimbilir dakikada kaç atıyordu. Perdeyi tuttum açıp açmamayı düşünüyordum ki yine sesler birden durdu fakat o şeyin gittiğini sanmıyordum. Kulağımı duvara dayadım derin derin nefes sesi duyuyordum. Elim perdede kenardan hafif açtım ve duvarımıza baktım büyükçe bir karanlık gördüm ne olduğuna anlam veremedim neydi o? Derken elektirikler gelmiş odanın ışığı otomatik açılmıştı dışarısı birden aydınlandı ve o şeyin direk bana baktığını fark ettim kıpkırmızı gözlerini üstüme dikmişti direk suratıma bakıyordu. Sanırım artık kalbim atmıyordu. Bi kaç saniye sonra ortadan kayboldu. Peki gördüğüm şey neydi? Üstümdeki tişört sırılsıklam olmuştu. Elimi yüzümü yıkamaya dahil gidemedim zütüm yemedi. Televizyon sesini açıp  uyumaya çalıştım ama nafile gözlerimi her kapattığımda o kıpkırmızı gözler aklıma geliyordu delirmek üzereydim. Ve zorda olsa uykuya dalmıştım