Uyandığımda gün ışımıştı bu beni oldukça mutlu etmiştiri ancak başımda müthiş bir sızı vardı. Elimi başıma zütürdüğümde sarılı olduğunun farkına vardım. Doğrulmak içindavrandığım anda içeri dede girdi
-Aman diyim kalkma olum sağlam bir yara almışsın başına kalkman doğru olmaz. Bekle yiyecek bişeyler getiriyim deyip çıktı. Cidden doğru söylüyordu doğrulmaya çalışırken bile kafam allak bullak olmuş gözlerim kararmıştı. Biraz sonra elinde bir tepsi ile Tolga geldi içeri. Bana doğru gülümsüyordu. Odadaki ufak sandalyeyi önüme çekip tepsiyi koydu ve yanıma oturdu.Ona dün gece neler olduğunu sordum.
-Kardeşim sen bayıldıktan sonra sabaha kadar yanında halka oluşturup kuran okuduk. Şükürler olsun başka bir musibet gelmedi başımıza dedi. içim ferahlamıştı ancak bundan sonrası ne olacaktı. Bu kadar güçlü varlıklarla nasıl başa çıkacaktık. Şimdilik bize zarar veremiyorlardı belki ama ya ailemize giderlerse ne olacaktı. Onlar davranmadan biz bitirmenin bir yolunu bulmalıydık. Çağdaşın yardımıyla doğrulup birkaç lokma bişey yedim. Kendimi daha iyi hissediyordum. Tolgaya yardım etmesini hocanın yanına gitmek istediğimi söyledim. Koluma girip yavaşça içeri zütürdü. Onlarda içerde oturmuş kahvaltı ediyordu. Selam verip oturdum. Hoca:
+ ‘’Nasılsın geçtimi ağrın’’ dedi. Daha iyi olduğumu söyleyip asıl mevzuya giriş yaptım