Hemen kendimizi içeri atip Çağdaş i kanepeye yatırdık. Ilk isim nabzını yoklamak oldu. Yaşıyordu! Allahim a şükürler olsun yaşıyordu. Bir çırpıda kolonya getirdi Hasan dede. Yüzüne gözüne sürdük olanca kolonyayi. Bir süre sonra kendine gelmeye başladı. "Anne, geliyorum annecim beni bekle" şeklinde sayiklarken Tolganin bedenini sarsmasiyla ani bir titreme ile toparlandı. Yüzü sapsari idi. Neler olduğunu anlatmasıni söyledik. Tuvaletin kapısını açtığında karşısında annesini gördüğünü söyledi. -Kanım dondu. Demek hocanın bahsettiği olay buydu- ve söyle devam etti:

- Beni neden korumadin oglum, neden kurtarmadin beni demeye başladı. Özür diledim defalarca, yalvardim. Beni affettigini ve onunla gelmesine izin vereceğini söyledi. Dış kapıyı açtı ve çıkıp gitti. Hemen peşinden koştum ama onu göremiyordum. Sonra tekrar duydum sesini. Buradayım oglum hadi gel dedi. Hayattaydi o ölmemişti! Yaşıyordu abi öyle sanmıştım! (Bu sırada sarsila sarsila ağlıyordu. Tolga onu kollarıyla sardı ve umutsuzca teselli etmeye çalıştı. O sırada ellerini gördüm tırnakları kırılmış, sağlam olanları ise toprak dolmuştu. Yerdeki cirpinisi gözümün önüne geldi ve bir şey yapamadığım için canım çok fena yandı. O anda az buz sakinlesen Çağdaş devam etmeye başladı) Sesin geldiği yöne gittim ve göğsüme inanılmaz bir darbe aldım. Ayaklarımin yerden kesildi ve kafami sert bir yere vurdum. Tek hatırladığım bu. Hepinizden Özür dilerim nasıl inandım buna anlamıyorum!

Bu anda kafamda bir sıcaklık hissettim. yer aldığım darbe başımı yarmisti. Sonra bayilmisim.