Koşarak dışarıya atacaktim kendimi ama atamadim. Lanet kapı bir türlü açılmıyordu. Arkamdan gelen Tolga nin da yardımıyla zor da olsa çekip açtık. Hemen Çağdaş in bilinçsiz bedenini sırtladık. Nefes almıyor gibiydi. Kardeşim ölmüş müydü?! Bunları düşünecek zaman yoktu hemen eve girmeliydik dışarıda savunmasizdik. Bu düşünceler beynimi dağıtırken birden Tolga yere kapaklandi. Bacağından bir güç çekiyor gibiydi ve cirpinmaya başladı. Çağdaş i yere bırakıp Tolganin kolundan tutup asilmaya başladım ama bir devle ile halat çekme yarışı yapıyordum sanki. Ayaklarımin tabanları acıyla kesiliyordu. Evden yalın ayak fırladıgimizdan karşıdaki kuvvet asildikca Bahçedeki taşlar ayağıma giriyordu. Onun karşısında çok güçsüz kalmıştım başa çıkmam imkansızdı. Tolga ağlamaklı bir sesle ‘’giiit!" diye bagirken çok büyük bir güçle çekildik yüz üstü yere düşmüş ve kafami yere çarptım. Sanırım son durak burası idi. Çağdaş in hareketsiz bedenine son bir bakış attım icten bir gülümseme ile. Tolganın sürükelenerek uzaklaşmasını acı içinde izlerken Hoca ile Hasan dede ellerinde Kur'an ile fırlayip yüksek bir sesle ibranice olduğunu düşündüğüm birkaç şey söylediler. 5 metre uzağımda acı çekerek suruklenmekte olan Tolga birden durdu. Artık inanılmaz güç onu çekmiyordu. Hemen koşup Tolganın koluna girdim. Hoca da Çağdaş i sırtlamıştı. Hep beraber alelacele eve girdik...